|
Texto del «Rogito», acta en pergamino sobre la vida del Papa introducido en su ataúd
Texto
del «Rogito», acta en pergamino sobre la vida del Papa
introducido en su ataúd
Leído por el arzobispo Piero Marini, maestro de las Celebraciones
Pontificias
CIUDAD DEL VATICANO, viernes, 8 abril 2005 (ZENIT.org).-
Publicamos nuestra traducción y el original latín del texto del
«Rogito», acta en pergamino que leyó el maestro de las
Celebraciones Litúrgicas Pontificias, el arzobispo Piero Marini,
y que tras ser firmado por todos los presentes fue introducido en
el ataúd de Juan Pablo II.
*
* *
En la luz de Cristo resucitado de los muertos, el 2 de abril del año
del Señor 2005, a las 21,37 horas, mientras concluía el sábado,
y ya habíamos entrado en el día del Señor, Octava de Pascua y
Domingo de las Divina Misericordia, el querido pastor de la
Iglesia, Juan Pablo II, pasó de este mundo al Padre. Toda la
Iglesia acompañó en oración su tránsito, especialmente los jóvenes.
Juan Pablo II fue el papa número 264. Su memoria se queda en el
corazón de la Iglesia y de toda la humanidad.
Karol Wojtyła, elegido Papa el 16 de octubre de 1978, nació
en Wadowice, ciudad a 50 kilómetros de Cracovia, el 18 de mayo de
1920 y fue bautizado dos días más tarde en la Iglesia parroquial
por el sacerdote Francesco Zak.
A los 9 años recibió la primera Comunión y a los 18 el
sacramento de la Confirmación. Al interrumpir los estudios a
causa del cierre de la Universidad por parte de las fuerzas de
ocupación nazis, trabajó en una cantera y, después, en la fábrica
química Solvay.
A partir de 1942, sintiéndose llamado al sacerdocio, estudió en
el seminario clandestino de Cracovia. El 1 de noviembre de 1946
recibió la ordenación sacerdotal de manos del cardenal Adam
Sapieha. Después fue enviado a Roma, donde se licenció y doctoró
en teología, con una tesis que llevaba por título «Doctrina de
fide apud Sanctum Ioannem a Cruce».
Regresó después a Polonia, donde recibió algunas tareas
pastorales y enseño las sagradas disciplinas. El 4 de julio de
1958, el Papa Pío XII le nombró obispo auxiliar de Cracovia. Y
Pablo VI, en 1964, le destinó a esa misma sede como arzobispo.
Como tal intervino en el Concilio Vaticano II. Pablo VI le creó
cardenal el 26 de junio de 1967.
En el cónclave fue elegido Papa por los cardenales, el 16 de
octubre de 1978, y tomó el nombre de Juan Pablo II. El 22 de
octubre, día del Señor, comenzaba solemnemente su ministerio
petrino.
El pontificado de Juan Pablo II ha sido uno de los más largos de
la Iglesia. En este período, bajo diferentes aspectos, se ha
asistido a muchos cambios. Entre los cuales, la caída de algunos
regímenes, a la que él mismo contribuyó. Con el objetivo de
anunciar el Evangelio realizó muchos viajes a diferentes países.
Juan Pablo II ejerció el ministerio petrino con incansable espíritu
misionero, dedicando todas sus energías movido por la «sollicitudo
omnium ecclesiarum» y por la caridad abierta a toda la humanidad.
Más que todos sus predecesores se ha encontrado con el Pueblo de
Dios y con los responsables de las naciones, en las celebraciones,
en las audiencias generales y en las visitas pastorales.
Su amor por los jóvenes le llevó a comenzar las Jornadas
Mundiales de la Juventud, convocando a millones de jóvenes de
varias partes del mundo.
Ha promovido con éxito el diálogo con los judíos y con los
representantes de las demás religiones, convocándoles en
ocasiones en encuentros de oración por la paz, especialmente en
Asís.
Ha ampliado notablemente el Colegio de los cardenales, creando 231
(además de uno «in pectore»). Ha convocado quince asambleas del
Sínodo de los Obispos, siete generales ordinarias y ocho
especiales. Ha erigido numerosas diócesis y circunscripciones, en
particular en el Este de Europa.
Ha reformado los Códigos de Derecho Canónico Occidental y
Oriental, ha creado nuevas instituciones y reordenado la Curia
Romana.
Como «sacerdos magnus» ha ejercido el ministerio litúrgico en
la diócesis de Roma y en todo el orbe, en plena fidelidad al
Concilio Vaticano II. Ha promovido de manera ejemplar la vida y la
espiritualidad litúrgica y la oración contemplativa,
especialmente la adoración eucarística y la oración del santo
Rosario (Cf. carta apostólica «Rosarium Virginis Mariae»).
Bajo su guía, la Iglesia se ha acercado al tercer milenio y ha
celebrado el Gran Jubileo del año 2000, según las líneas
indicadas con la carta apostólica «Tertio millennio adveniente».
Ésta se ha asomado después a la nueva época, recibiendo sus
indicaciones en la carta apostólica «Novo millennio ineunte»,
en la que se mostraba a los fieles el camino del tiempo futuro.
Con el Año de la Redención, el Año Marino y el Año de la
Eucaristía, ha promovido la renovación espiritual de la Iglesia.
Ha dado un impulso extraordinario a las canonizaciones y
beatificaciones para mostrar innumerables ejemplos de santidad de
hoy, que sirvieran de aliento a los hombres de nuestro tiempo. Ha
proclamado doctora de la Iglesia a santa Teresa del Niño Jesús.
El magisterio doctrinal de Juan Pablo II es muy rico. Custodio del
depósito de la fe, se entregó con sabiduría y valentía para
promover la doctrina católica, la teología moral y espiritual, y
a enfrentarse durante todo su pontificado a las tendencias
contrarias a la genuina tradición de la Iglesia.
Entre los documentos principales, se encuentran 14 encíclicas, 15
exhortaciones apostólicas, 11 constituciones apostólicas, 45
cartas apostólicas, además de las catequesis propuestas en las
audiencias generales y de las alocuciones pronunciadas en todas
las partes del mundo. Con su enseñanza, Juan Pablo II ha
confirmado e iluminado al Pueblo de Dios sobre la doctrina teológica
(sobre todo en las primeras tres grandes encíclicas («Redemptor
hominis», «Dives in misericordia», «Dominum et vivificantem),
antropológica y social (encíclicas «Laborem exercens», «Sollicitudo
rei socialis», «Centesimus annus»), moral (encíclicas «Veritatis
splendor», «Evangelium vitae»), ecuménica (encíclica «Ut
unum sint»), misiológica (encíclica «Redemptoris missio»),
mariológica (encíclica «Redemptoris Mater»).
Ha promulgado el Catecismo de la Iglesia Católica a la luz de la
Tradición, autorizadamente interpretada por el Concilio Vaticano
II. Ha publicado también algunos volúmenes como doctor privado.
Su magisterio ha culminado en la encíclica «Ecclesia de
Eucharistia» y en la carta apostólica «Mane nobiscum Domine»,
durante el Año de la Eucaristía.
Juan Pablo II ha dejado a todos un testimonio admirable de piedad,
de vida santa y de paternidad espiritual.
…………...
(Firmas de los testigos de las celebraciones de inhumación…)
……………
CORPUS
IOANNIS PAULI II P.M.
VIXIT ANNOS LXXXIV, MENSES X DIES XV
ECCLESIAE UNIVERSAE PRAEFUIT
ANNOS XXVI MENSES V DIES XVII
Semper in Christo vivas, Pater Sancte!
OBITUS, DEPOSITIO ET TUMULATIO
IOANNIS PAULI II SANCTAE MEMORIAE
In lumine Christi a mortuis Resurgentis, die II mensis Aprilis
anno Domini MMV, hora vicesima prima, triginta septem momentis
elapsis, vesperi, cum dies sabbati ad finem vergeret atque
ingressi essemus diem Domini, Octavam scilicet Paschalem necnon
Dominicam Divinae Misericordiae, Ecclesiae dilectus Pastor,
Ioannes Paulus II de hoc mundo ad Patrem demigravit. Eius
transitum tota orans Ecclesia est comitata, Iuvenes potissimum.
Ioannes Paulus II ducentesimus sexagesimus quartus fuit Pontifex.
Eius memoria in totius Ecclesiae omniumque hominum cordibus manet.
Carolus Wojtyła, qui die XVI Octobris anno MCMLXXVIII Summus
Pontifex electus est, Wadowice, in urbe scilicet quae quinquaginta
kiliometra abest a Cracovia, die XVIII mensis Maii anno MCMXX
natus est atque duobus post diebus in paroeciali Templo a
presbytero Francisco Zak baptizatus est.
Novem annos natus Primam Communionem recepit atque duodevicesimum
agens annum confirmatus est.
Quibus incumbebat, studiis intermissis, quia nationalis socialismi
obsidentes potestates studiorum universitatem clauserant, in
lapidicinis ab anno MCMXL ad annum MCMXLIV, et postea in fabrica
chemica Solvay opus fecit.
Ab anno MCMXLII, cum se ad sacerdotium vocari sentiret, seminarium
clandestinum adiit Cracoviense. Die I mensis Novembris anno
MCMXLVI per Cardinalis Adami Sapieha manuum impositionem
sacerdotalem ordinationem Cracoviae recepit. Romam posthac missus
est, ubi primum licentiam, exinde doctoratum in sacra theologia
est consecutus, thesim scribens, cuius titulus Doctrina de fide
apud Sanctum Ioannem a Cruce.
Poloniam postea repetiit, ubi quaedam sustinuit officia pastoralia
et quasdam disciplinas sacras docuit. Die IV mensis Iulii anno
MCMLVIII a Pio XII Episcopus Auxiliaris Cracoviensis constitutus
est atque eidem Sedi a Paulo VI Archiepiscopus anno MCMLXIV est
destinatus. Ut Archiepiscopus Cracoviensis Concilio Oecumenico
Vaticano II interfuit. Paulus VI die XXVI mensis Iunii anno
MCMLXVII in Patrum Cardinalium Collegium eum rettulit.
In Conclavi die XVI mensis Octobris anno MCMLXXVIII Summus
Pontifex a Patribus Cardinalibus electus est atque ipse sibi nomen
imposuit Ioannem Paulum II. Subsequenti die XXII, Dominico die,
sollemniter suum Petrinum ministerium incohavit.
Pontificatus Ioannis Pauli II unus ex longissimis in Ecclesiae
historia exstitit. Hoc temporis spatio multa sunt commutata variis
in provinciis. In his communistarum quarundam nationum regiminum
dissolutiones annumerantur, ad quam rem multum contulit ipse
Summus Pontifex. Evangelii nuntiandi causa innumera quoque itinera
varias in nationes suscepit.
Ministerium Petrinum strenuo suo missionali animo gessit, omnes
impendens suas vires, cum sollicitudo omnium Ecclesiarum itemque
in cunctos homines caritas eum tenerent. Magis quam antea unquam
Dei Populum ac Nationum Potestates, in Celebrationibus, in
generalibus peculiaribusque Audientiis atque pastoralibus
Visitationibus ipse convenit.
In iuvenes dilectio eum compulit ut Dies Mundiales Iuventutis
ediceret, innumeris undique gentium convocatis iuvenibus.
Dialogum cum Hebraeis multisque ceterarum religionum sectatoribus
promovit atque earum asseclas nonnumquam convocavit causa pro pace
precandi, Asisii potissimum.
Cardinalium Collegium valde auxit, cum eligerentur ab eo ducenti
triginta et unus cardinales (et unus in pectore). Quindecim
Congressiones Synodorum Episcoporum, scilicet septem generales
ordinarias et octo speciales convocavit. Complures Dioeceses
ecclesiasticasque Circumscriptiones, praesertim in Europa
orientali, constituit. Codicem Iuris Canonici et Codicem Canonum
Ecclesiarum Orientalium reformavit Romanamque Curiam denuo
composuit.
Sicut “sacerdos magnus” in Romana Dioecesi totoque terrarum
orbe sacrae liturgiae ministerium exercuit, erga Concilium
Vaticanum II plena servata fidelitate. Peculiarem in modum vitam
spiritalitatemque liturgicam necnon comtemplativam orationem,
eucharisticam potissimum adorationem sanctique Rosarii precationem
promovit (cfr Ep. ap. Rosarium Virginis Mariae).
Summi Pontificis ductu Ecclesia tertio millennio se appropinquavit
ac Magnum Iubilaeum anni bismillesimi celebravit, secundum normas
ab ipso latas Litterarum apostolicarum Tertio millennio
adveniente. Exinde novum aevum eadem est ingressa consilia
propositaque recipiens in Litteris apostolicis Novo millennio
ineunte significata, quibus futuri temporis iter fidelibus ille
demonstrabat.
Per Redemptionis Annum, Marialem Annum et Eucharistiae Annum
effecit ut Ecclesia spiritaliter renovaretur. Multum dedit operae
beatificationibus et canonizationibus, ut innumera sanctitatis
exempla hodiernae aetatis ostenderet, quae incitamento essent qui
nunc sunt hominibus. Teresiam a Iesu Infante Ecclesiae Doctorem
declaravit.
Doctrinae magisterium luculenter Ioannes Paulus II exercuit. Fidei
depositi custos, prudenter animoseque ad catholicam doctrinam,
theologicam, moralem spiritalemque provehendam operam navavit et
ad arcenda quae verae Ecclesiae traditioni sunt adversa toto
Pontificatus tempore sollicite incubuit.
Inter praecipua documenta quattuordecim Litterae encyclicae,
quindecim Adhortationes apostolicae, undecim Constitutiones
apostolicae, quadraginta quinque Litterae apostolicae, praeter
catecheses in generalibus Audientiis ac adlocutiones ubique
terrarum habitas, annumerantur. Suam per docendi operam Ioannes
Paulus II Dei Populum confirmavit eique theologicam doctrinam
(tribus potissimum praecipuis Litteris encyclicis, scilicet
Redemptor hominis, Dives in misericordia, Dominum et
vivificantem), anthropologicam socialemque (Litteris encyclicis
Laborem exercens, Sollicitudo rei socialis, Centesimus annus),
moralem (Litteris encyclicis Veritatis splendor, Evangelium
vitae), oecumenicam ( Litteris encyclicis Ut unum sint),
missiologicam (Litteris encyclicis Redemptoris missio),
mariologicam (Litteris encyclicis Redemptoris Mater) tradidit.
Catechismus Ecclesiae Catholicae, sub Revelationis lumine, quam
Concilium Vaticanum II insigniter collustravit, ab eo est
promulgatus. Quaedam etiam volumina uti privatus Doctor edidit.
Eius magisterium in Litteris encyclicis Ecclesia de Eucharistia et
Litteris apostolicis Mane nobiscum Domine, Eucharistiae Anno,
attigit fastigium.
Mirabiles pietatis, sanctitatis vitae universalisque paternitatis
cunctis hominibus testificationes reliquit Ioannes Paulus II.
…….
Celebrationum tumulationisque testes
CORPUS
IOANNIS PAULI II P.M.
VIXIT ANNOS LXXXIV MENSES X DIES XV
ECCLESIAE UNIVERSAE PRAEFUIT
ANNOS XXVI MENSES V DIES XVII
Semper in Christo vivas, Pater Sancte!
|
|